Info mengenai H1N1....
SELESEMA babi adalah penyakit selesema yang dihidapi oleh babi. Penularan selesema babi adalah perkara biasa di kalangan haiwan ini dan sepatutnya ia tidak menjangkiti manusia kerana tubuh manusia tidak sesuai menjadi perumah kepada virus tersebut.
Malangnya, pada hari ini, tubuh manusia telah dijangkiti virus selesema dari babi. Dengan kata lain, selesema yang dihidapi oleh manusia pada hari ini berkemungkinan disebabkan oleh selesema manusia atau selesema babi.
Namun, yang nyata pada ketika ini, demam selesema yang dihidapi oleh rakyat Malaysia adalah dianggap berpunca daripada selesema babi sehingga dibuktikan sebaliknya oleh doktor.
Mengikut kajian terkini oleh Pertubuhan Kesihatan Sedunia (WHO), kadar kematian akibat selesema babi adalah kurang dari satu (1) peratus. Walaubagaimanapun, kadar kematian disebabkan oleh selesema babi di Malaysia adalah lebih kurang dua (2) peratus. Ini bermakna, jika 5 juta rakyat Malaysia mengidap selesema babi, maka anggaran kematian ialah seramai 100,000 orang. Satu jumlah yang cukup menggerunkan bagi kiat semua
Menurut Kementerian Kesihatan Malaysia, Influenza A(H1N1) masih aktif dan masih menular dalam komuniti, walaupun kes yang melibatkan penyakit itu semakin berkurangan sejak akhir-akhir ini. Ketua Pengarah Kesihatan Tan Sri Dr Mohd Ismail Merican berkata sehingga hari ini tiada kematian akibat Influenza A (H1N1) didaftarkan menjadikan jumlah kematian kekal 77 orang.
Orang ramai boleh mendapatkan maklumat serta perkembangan terkini mengenai jangkitan influenza A(H1N1) melalui talian hotline 03-88810200 atau 03-88810300 dari pukul 8 pagi hingga 5.30 petang, melalui e-mel di cprc_h1n1@moh.gov.my serta menerusi laman web Kementerian Kesihatan iaitu di http://www.moh.gov.my/ atau http://h1n1.moh.gov.my/ .
BARTER-RAYA
29 September 2009
Sistem Barter atau pertukaran barang telah wujud sekian lama masih diamalkan di negara ini khususnya di Sabah.
Bagaimanapun yang uniknya, sistem pertukaran barang ini hanya diadakan setahun sekali iaitu pada pagi tadbir Hari Raya Aidilfitri.
Di Kampung Darau, dekat Kota Kinabalu, amalan pertukaran barang telah diamalkan penduduk kampung sejak sekian lama dan sehinggalah sekarang.
Apa yang menarik sistem pertukaran barang ini hanya melibatkan pertukaran hasil pertanian seperti sayur-sayuran dan buah-buahan dengan kuih-muih yang kebiasaannya menjadi hidangan tetamu pada Hari Raya.
Kampung Darau merupakan satu-satunya kampung yang mengamalkan sistem itu bagi tujuan pertukaran barang keperluan selain sebagai memenuhi selera masyarakat yang tidak menyambut perayaan tersebut khususnya penduduk di pendalam Sabah yang bukan beragama Islam.
kemeriahan sambutan Hari raya Aidilfitri di Kampung tersebut sememangnya amat dinanti-nantikan penduduk kampung dan juga peraih yang datang dari daerah-daerah utama di negeri ini sejak awal pagi lagi yang semata-mata untuk mendapatkan kuih muih raya untuk tukar dengan hasil pertanian mereka.
Submitted by Salma
Posted by Gwen
29 September 2009
Sistem Barter atau pertukaran barang telah wujud sekian lama masih diamalkan di negara ini khususnya di Sabah.
Bagaimanapun yang uniknya, sistem pertukaran barang ini hanya diadakan setahun sekali iaitu pada pagi tadbir Hari Raya Aidilfitri.
Di Kampung Darau, dekat Kota Kinabalu, amalan pertukaran barang telah diamalkan penduduk kampung sejak sekian lama dan sehinggalah sekarang.
Apa yang menarik sistem pertukaran barang ini hanya melibatkan pertukaran hasil pertanian seperti sayur-sayuran dan buah-buahan dengan kuih-muih yang kebiasaannya menjadi hidangan tetamu pada Hari Raya.
Kampung Darau merupakan satu-satunya kampung yang mengamalkan sistem itu bagi tujuan pertukaran barang keperluan selain sebagai memenuhi selera masyarakat yang tidak menyambut perayaan tersebut khususnya penduduk di pendalam Sabah yang bukan beragama Islam.
kemeriahan sambutan Hari raya Aidilfitri di Kampung tersebut sememangnya amat dinanti-nantikan penduduk kampung dan juga peraih yang datang dari daerah-daerah utama di negeri ini sejak awal pagi lagi yang semata-mata untuk mendapatkan kuih muih raya untuk tukar dengan hasil pertanian mereka.
Submitted by Salma
Posted by Gwen
LINANGKIT-KHAS
3 Mac 2009
"Budaya Menunjukkan Sebuah Bangsa" begitulah gahnya kekayaan pelbagai budaya dan tradisi masyarakat pelbagai kaum di Sabah yang sehingga kini masih mengekalkan adat dan warisan nenek moyang mereka.
Suku Kaum Dusun Lotud di Tuaran Sabah yang bukan sahaja kaya dengan keindahan dan keunikan budayanya yang mungkin masih ramai yang tidak mengetahui bahawa suku kaum ini mempunyai sesuatu warisan yang tidak ada pada kaum lain iaitu Linangkit atau sulaman pakaian tradisional masyarakat tersenut yang sangat cantik dan halus.
Krew Sabah Di Satu sempat menyingkap keistimewaan sulaman tersebut melalui satu majlis perkahwinan suku kaum dusun Lotud yang diadakan di Perkampungan Budaya Linangkit di Tuaran.
Majlis Perkahwinan tradisional masyarakat dusun Lotud ini berbeza dengan perkahwinan tradisional suku kaum lain yang mengekalkan banyak pantang larang yang harus dipatuhi pasangan pengantin.
Sebelum majlis persandingan diadakan, pengantin lelaki akan berjalan kaki menuju ke rumah pengantin perempuan untuk menjemputnya bersama-sama berarak ke tempat persandingan.
Sebagai merestui perkahwinan kedua-dua pengantin orang-orang tua diberi penghormatan untuk mencuci kaki pasangan pengantin sebelum diapit menuju ke laman pengantin dikenali "Libunan" dalam bahasa dusun Lotud.
Sejurus pasangan pengantin mengambil tempat di laman pengantin yang dihiasi dengan kain-kain yang bercorak dan berwarna-warni, persembaham silat diadakan sebagai menyambut ketibaan pengantin dan tetamu. Persembahan silat juga ada persamaan dengan perkahwinan Melayu.
Apa yang membezakan Dusun Lotud, pengantin perempuan duduk bersimpuh sementara pengantin lelaki akan dijemput oleh keluarga kedua-due pihak pengantin untuk menikmati jamuan "Makan Beradab".
Yang uniknya, makan beradab ini tidak membenarkan pengantin lelaki menjamah makanan daging kecuali ikan dan sayur-sayuran sepanjang tempoh persandingan. Sementara pengantin perempuan pula hanya menunggu di laman pengantin sehingga pengantin lelaki dengan kedua-dua pihak selesai menjamu selera.
"Bahar" atau minuman keras yang diperbuat daripada nirah kelapa dan nasi yang dibungkus dengan daun keladi atau "Linopot Du Omon" merupakan antara hidangan istimewa dalam makan beradab kaum dusun lotud.
Sejurus selesai majlis makan beradab tersebut, "Upacara Moninjau" atau menyanyikan lagu-lagu berunsur nasihat sebagai tanda restu dan berkat kepada kedua-dua pengantin dalam menempuhi hidup berumahtangga.
Upacara ini, dilakukan kaum lelaki sahaja dan kebiasaannya diketuai oleh pemegang atau ketua adat dan ketua kampung sahaja.
Tarian Monigol yang juga dikenali sebagai tarian helang dan tarian sumayan merupakan antara tarian tradisional suku kaum dusun lotud yang sering dipersembahkan dalam setiap majlis rasmi dan perkahwinan suku kaum itu.
Jika sekali pandnag, pakaian perkahwinan tradisional suku kaum dusun lotud ini tidak banyak beza dengan pakaian tradisional kadazan dusun dari segi baju asas berwarna hitam. Bagaimanapun dari segi aksesori dan sulaman linangkit yang ada pada pakaian dusun lotud memberikan banyak perbezaan dan keistimewaan tersendiri kepada pakaian tradisional ini.
Bagi pakaian pengantin perempuan, "Karo Lawit" atau kalung marupakan antara aksesori yang paling berharga dan turut dipakai pengantin lelaki. Ini kerana ada diantara kalung tersebut diwarisi turun-temurun sejak 500 tahun lalu.
Sementara gaun yang dipenuhi sulaman linangkit pula dikenali sebagai "Sinugitan", Sanggul Kepala "Sigar", aksesori di lengan pula dipanggil "Simpai" dan di kaki pula dipanggil "Lansung".
Keris atau "Tatarapan dan Songkok atau "Sundi" pula merupakan antara aksesori yang dipakai pengantin lelaki.
Sesungguhnya, keunikan dan kehalusan seni budaya pelbagai suku kaum di Sabah menyimpan seribu satu budaya dan adat daripada lebih 32 etnik.
Kepelbagaiaan dan keindahan budaya dan tradisi masyarakat majmuk di negeri ini juga sukar diungkapkan dengan kata-kata.
Sebagai masyarakat dan anak jati yang cintakan seni dan budaya, usaha berterusan perlu dilakukan bagi mengekalkan dan memartabatkan warisan nenek moyang tidak hilang ditelan zaman.
Submitted by Salma
posted by Gwen
3 Mac 2009
"Budaya Menunjukkan Sebuah Bangsa" begitulah gahnya kekayaan pelbagai budaya dan tradisi masyarakat pelbagai kaum di Sabah yang sehingga kini masih mengekalkan adat dan warisan nenek moyang mereka.
Suku Kaum Dusun Lotud di Tuaran Sabah yang bukan sahaja kaya dengan keindahan dan keunikan budayanya yang mungkin masih ramai yang tidak mengetahui bahawa suku kaum ini mempunyai sesuatu warisan yang tidak ada pada kaum lain iaitu Linangkit atau sulaman pakaian tradisional masyarakat tersenut yang sangat cantik dan halus.
Krew Sabah Di Satu sempat menyingkap keistimewaan sulaman tersebut melalui satu majlis perkahwinan suku kaum dusun Lotud yang diadakan di Perkampungan Budaya Linangkit di Tuaran.
Majlis Perkahwinan tradisional masyarakat dusun Lotud ini berbeza dengan perkahwinan tradisional suku kaum lain yang mengekalkan banyak pantang larang yang harus dipatuhi pasangan pengantin.
Sebelum majlis persandingan diadakan, pengantin lelaki akan berjalan kaki menuju ke rumah pengantin perempuan untuk menjemputnya bersama-sama berarak ke tempat persandingan.
Sebagai merestui perkahwinan kedua-dua pengantin orang-orang tua diberi penghormatan untuk mencuci kaki pasangan pengantin sebelum diapit menuju ke laman pengantin dikenali "Libunan" dalam bahasa dusun Lotud.
Sejurus pasangan pengantin mengambil tempat di laman pengantin yang dihiasi dengan kain-kain yang bercorak dan berwarna-warni, persembaham silat diadakan sebagai menyambut ketibaan pengantin dan tetamu. Persembahan silat juga ada persamaan dengan perkahwinan Melayu.
Apa yang membezakan Dusun Lotud, pengantin perempuan duduk bersimpuh sementara pengantin lelaki akan dijemput oleh keluarga kedua-due pihak pengantin untuk menikmati jamuan "Makan Beradab".
Yang uniknya, makan beradab ini tidak membenarkan pengantin lelaki menjamah makanan daging kecuali ikan dan sayur-sayuran sepanjang tempoh persandingan. Sementara pengantin perempuan pula hanya menunggu di laman pengantin sehingga pengantin lelaki dengan kedua-dua pihak selesai menjamu selera.
"Bahar" atau minuman keras yang diperbuat daripada nirah kelapa dan nasi yang dibungkus dengan daun keladi atau "Linopot Du Omon" merupakan antara hidangan istimewa dalam makan beradab kaum dusun lotud.
Sejurus selesai majlis makan beradab tersebut, "Upacara Moninjau" atau menyanyikan lagu-lagu berunsur nasihat sebagai tanda restu dan berkat kepada kedua-dua pengantin dalam menempuhi hidup berumahtangga.
Upacara ini, dilakukan kaum lelaki sahaja dan kebiasaannya diketuai oleh pemegang atau ketua adat dan ketua kampung sahaja.
Tarian Monigol yang juga dikenali sebagai tarian helang dan tarian sumayan merupakan antara tarian tradisional suku kaum dusun lotud yang sering dipersembahkan dalam setiap majlis rasmi dan perkahwinan suku kaum itu.
Jika sekali pandnag, pakaian perkahwinan tradisional suku kaum dusun lotud ini tidak banyak beza dengan pakaian tradisional kadazan dusun dari segi baju asas berwarna hitam. Bagaimanapun dari segi aksesori dan sulaman linangkit yang ada pada pakaian dusun lotud memberikan banyak perbezaan dan keistimewaan tersendiri kepada pakaian tradisional ini.
Bagi pakaian pengantin perempuan, "Karo Lawit" atau kalung marupakan antara aksesori yang paling berharga dan turut dipakai pengantin lelaki. Ini kerana ada diantara kalung tersebut diwarisi turun-temurun sejak 500 tahun lalu.
Sementara gaun yang dipenuhi sulaman linangkit pula dikenali sebagai "Sinugitan", Sanggul Kepala "Sigar", aksesori di lengan pula dipanggil "Simpai" dan di kaki pula dipanggil "Lansung".
Keris atau "Tatarapan dan Songkok atau "Sundi" pula merupakan antara aksesori yang dipakai pengantin lelaki.
Sesungguhnya, keunikan dan kehalusan seni budaya pelbagai suku kaum di Sabah menyimpan seribu satu budaya dan adat daripada lebih 32 etnik.
Kepelbagaiaan dan keindahan budaya dan tradisi masyarakat majmuk di negeri ini juga sukar diungkapkan dengan kata-kata.
Sebagai masyarakat dan anak jati yang cintakan seni dan budaya, usaha berterusan perlu dilakukan bagi mengekalkan dan memartabatkan warisan nenek moyang tidak hilang ditelan zaman.
Submitted by Salma
posted by Gwen
TIN COLA-KAKI PALSU (KHAS)
6 Februari 2009
Tahukah anda bahawa salah satu komponen dalam pembuatan kaki palsu diperbuat daripada penutup tin aluminium.
Krew Berita RTM Kota Kinabalu yang sempat mengunjungi sebuah syarikat pengeluar dan pembekal peralatan bantuan bagi golongan kurang upaya termasuk kaki palsu menyingkap di sebalik pembuatan alat bantuan tersebut.
Menurut Pengarah Urusan Pusat Pemulihan Maju Jaya, H.K. Tan, syarikat pengeluar dan pembekal peralatan bantuan bagi golongan kurang upaya tunggal di Sabah itu telah beroperasi sejak tahun 2002.
Tanggungjawab sosial bagi membantu membekalkan peralatan bantuan golongan OKU merupakan matlamat utama penubuhan syarikat tersebut selain matlamat mendapatkan keuntungan.
Ini berikutan dengan adanya syarikat tersebut di negeri ini, golongan kurang upaya yang memerlukan peralatan tersebut di import dari luar negara malah mengambil masa yang lama.
Tan berkata, dengan adanya bekalan komponen bagi pembuatan peralatan bantuan tersebut yang mudah diperolehi dan di buat di dalam negeri membolehkan peralatan tersebut lebih murah dan senang di dapati.
Antara bahan-bahan utama bagi pembuatan peralatan bantuan OKU seperti kaki dan tangan palsu adalah seperti Plaster of Paris (P.O.P), Poly Poplin (P.P), Pelite (P.Light) yang juga dikenali Termoplastik dan Aluminium Aloi.
Kesemua bahan tersebut digunakan dalam setiap proses membuat peralatan bantuan OKU seperti kaki palsu yang bermula dari mengukur dan melilit bahagian anggota badan yang memerlukan peralatan tersebut menggunakan P.O.P yang merupakan bandage khas yang mudah dilentur mengikut bentuk kaki asal OKU.
Sementara proses akhir pembentukan peralatan tersebut ialah memasang aluminium aloi yang merupakan bahan kitar semula penutup tin aluminium untuk disambungkan kepada tapak kaki palsu.
Selain Aluminium Aloi, Tatanium dan Standard Steel merupakan komponen utama dalam pembuatan kaki palsu yang bertindak sebagai tulang kaki. Kaki palsu yang menggunakan Tatanium dalam kaki palsu adalah paling mahal dan diikuti Standard Steel.
Bagaimanapun, kaki palsu yang menggunakan Aluminium Aloi adalah yang paling ringan sehingga ada yang mencecah kurang satu kilogram.
Dari segi harga pula bergantung kepada kecacatan seseorang bagi setiap pembuatan peralatan bantuan tersebut iaitu bawah lutut antara RM1,000-800 hingga RM30,000 sementara atas lutut pula dianggarkan kos yang ditawarkan diantara RM3,500 hingga RM200,000 dan bergantung kepada kualiti bahan dan peralatan yang digunakan.
Pusat ini juga memberikan perkhidmatan seumur hidup kepada pelanggannya selain memberikan perkhidmatan fisioterapi dan bantuan kepakaran percuma kepada OKU yang tidak berkemampuan.
6 Februari 2009
Tahukah anda bahawa salah satu komponen dalam pembuatan kaki palsu diperbuat daripada penutup tin aluminium.
Krew Berita RTM Kota Kinabalu yang sempat mengunjungi sebuah syarikat pengeluar dan pembekal peralatan bantuan bagi golongan kurang upaya termasuk kaki palsu menyingkap di sebalik pembuatan alat bantuan tersebut.
Menurut Pengarah Urusan Pusat Pemulihan Maju Jaya, H.K. Tan, syarikat pengeluar dan pembekal peralatan bantuan bagi golongan kurang upaya tunggal di Sabah itu telah beroperasi sejak tahun 2002.
Tanggungjawab sosial bagi membantu membekalkan peralatan bantuan golongan OKU merupakan matlamat utama penubuhan syarikat tersebut selain matlamat mendapatkan keuntungan.
Ini berikutan dengan adanya syarikat tersebut di negeri ini, golongan kurang upaya yang memerlukan peralatan tersebut di import dari luar negara malah mengambil masa yang lama.
Tan berkata, dengan adanya bekalan komponen bagi pembuatan peralatan bantuan tersebut yang mudah diperolehi dan di buat di dalam negeri membolehkan peralatan tersebut lebih murah dan senang di dapati.
Antara bahan-bahan utama bagi pembuatan peralatan bantuan OKU seperti kaki dan tangan palsu adalah seperti Plaster of Paris (P.O.P), Poly Poplin (P.P), Pelite (P.Light) yang juga dikenali Termoplastik dan Aluminium Aloi.
Kesemua bahan tersebut digunakan dalam setiap proses membuat peralatan bantuan OKU seperti kaki palsu yang bermula dari mengukur dan melilit bahagian anggota badan yang memerlukan peralatan tersebut menggunakan P.O.P yang merupakan bandage khas yang mudah dilentur mengikut bentuk kaki asal OKU.
Sementara proses akhir pembentukan peralatan tersebut ialah memasang aluminium aloi yang merupakan bahan kitar semula penutup tin aluminium untuk disambungkan kepada tapak kaki palsu.
Selain Aluminium Aloi, Tatanium dan Standard Steel merupakan komponen utama dalam pembuatan kaki palsu yang bertindak sebagai tulang kaki. Kaki palsu yang menggunakan Tatanium dalam kaki palsu adalah paling mahal dan diikuti Standard Steel.
Bagaimanapun, kaki palsu yang menggunakan Aluminium Aloi adalah yang paling ringan sehingga ada yang mencecah kurang satu kilogram.
Dari segi harga pula bergantung kepada kecacatan seseorang bagi setiap pembuatan peralatan bantuan tersebut iaitu bawah lutut antara RM1,000-800 hingga RM30,000 sementara atas lutut pula dianggarkan kos yang ditawarkan diantara RM3,500 hingga RM200,000 dan bergantung kepada kualiti bahan dan peralatan yang digunakan.
Pusat ini juga memberikan perkhidmatan seumur hidup kepada pelanggannya selain memberikan perkhidmatan fisioterapi dan bantuan kepakaran percuma kepada OKU yang tidak berkemampuan.
Subscribe to:
Posts (Atom)